درسته که زندگی دو روزه..
ولی گاهی همین دو روز انقد مزخرف و غیر قابل تحمل میشه
که آدم دوس داره فقط تموم شه...
...
نه تو می مانی
و نه اندوه
و نه هیچیک از مردم این آبادی...
به حباب نگران لب یک رود قسم،
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،
غصه هم می گذرد،
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند...
لحظه ها عریانند.
به تن لحظه خود،
جامه اندوه مپوشان هرگز.
سهراب سپهری
خدایی خیلی قشنگه...
یکم طولانیه...ولی بد نیس بخونین
...
تشریف ببرین ادامه مطلب
.
.
.
ﻧﻈﺮ ﻣﺎﺭﮐﻮ ﭘﻮﻟﻮ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ:
ﻣﺮﺩﻣﯽ ﺧﻮﻥ ﮔﺮﻡ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻭ ﺩﻟﺒﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻳﮏ ﺑﺎﻍ ﺭﺍ ﭼﻬﺎﺭﺑﺎﻍ،
۲۰ﺳﺘﻮﻥ ﺭﺍ ﭼﻬﻠﺴﺘﻮﻥ،
ﯾﮏ ﭘﻞ ﺭﺍ ۳۳ ﭘﻞ
ﻭ ﯾﮏ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﻧﺼﻒ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽ ﻛﻨﻨﺪ!!
اﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ...
ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ،ﺣﺎﻝ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻣﯿﭙﺮﺳﻢ ...
ﺳﻨﮓ ﺻﺒﻮﺭ ﻏﻢ ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﻣﯿﺸﻮﻡ ...
ﺍﺷﮑﻬﺎﯼ ﻣﺎﺳﯿﺪﻩ ﺭﻭﯼ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﺎﮎ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺍﻣﺎ ...
ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﭘﯿﺪﺍ ﻧﻤﯿﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺯﯾﺮ ﭼﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ...
ﺳﺮﻡ ﺭﺍ ﺑﺎﻻ ﺑﯿﺎﻭﺭﺩ ﻭ ﺑﮕﻮﯾﺪ: ﺣﺎﻻ ﺗـــــــﻮ ﺑﺮﺍﯾﻤــــــ ﺑﮕﻮ
ﻪ ﺳﻼﻣﺘـــــﯽ ﺧﻮﺩﻡ ﻭ ﺧﻮﺩﺕ ﮐﻪ ﺩﻟﻤﻮﻥ ﺍﺯ ﯾﮑــــــــــــﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ...
ﺑﻐـــــــﺾ ﺩﺍﺭﻩ ﺧﻔﻤﻮﻥ ﻣﯿﮑﻨﻪ ...
ﺧﯿﻠـــــــــــــﯽ ﺩﻟﺘﻨﮕﯿﻢ ...
ﻭﻟﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺧﻮﺩﻣﻮﻥ ﺭﻭ ﺁﺭﻭﻡ ﮐﻨﯿﻢ ﻣﯿﮕﯿﻢ ﺑﺨﺎﻃﺮﻩ ﻏـــــــﺮﻭﺏ ﺟـــــــﻤﻌﻪ ﺍﺳﺖ . . .