این روز ها قلبم گهگاهی می ایستد،
نفسم گهگاهی بالا نمی آید،
خنده ام گهگاهی با گریه قاطی میشود،
گهگاهی فکر میکنم اصلا زنده نیستم ...
ﺩﻟــــــــــــﻢ
ﻫﻮﺱ ﯾﮏ ﺩﻭﺳﺖ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﮐﺮﺩﻩ
ﯾﮎ ﺭﻓﯿﻖِ ﺷﺶ ﺩﺍﻧﮓ ﯾﮎ ﺁﺭﺍﻡِ ﺩﻝ ،
ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﻓﺎﻗﺖ ﭘﺲ ﺩﺍﺩﻩ
ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺤﮏ ﺯﺩﻥ ﻭ ﺯﯾﺮ ﻭ ﺭﻭ ﮐﺮﺩﻧﯽ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﻧﺒﺎﺷﺩ
ﺭﻓﯿــــــــﻘﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﻭﯾﻢ ﻭ ﺍﻭ ﺑﺸﻨﻮﺩ ...
ﺑﺨﻨﺪﻡ ﻭ ﺣﺠــﻢ ﺑﻐﻀــــــــﻢ ﺭﻭ ﺩﺭ ﺧﻨﺪﻩ ﺍﻡﺑﺒﯿﻨﺩ ...
ﺭﻓﯿﻘــــــــــﯽ ﮐﻪ ﺑﮕﻭﯾﻢ ﺑﺮﻭ ،
ﺍﻣﺎﺑـــــــــــــﻤﺍﻧﺪ .....
گاهی دلم میخواهد با انگشتم گوشه لبشان را بالا ببرم شاید خنده یادشان بیاد
این که کاری از دستم بر نمی آید
اینکه زورم به دنیا نمی رسد تلخ است
خیلی تلـــــــــــــــــــخ
میخـــندم...
دیگر تب هـــم ندارم...
داغ هــــم نیستم ...
دیگر به یاد تو هم نیســتم ...
سرد سرد شــــده ام ...
کســــی چه میداند شاید دق کـــــرده ام ...
هیچوقت نباید به اجبار خندید!
گاهی باید تا نهایت آرامش گریه کرد...
لبخند بعد از گریه،
از رنگین کمان بعد از باران هم زیبا تر است!
ﺍﮔــــﺮ ﻣـــــﮯ ﺧــﻨـــﺪﻡ ﺑـــــﮧ ﺍﺟـــﺒــــﺎﺭ ﻋـــڪــﺎﺱ ﺍﺳــﺖ . . .
ﻭﮔـــــﺮﻧـــــﮧ ﻣــــﻦ ڪــﺠــﺎ ﻭ ﺧـــﻨــﺪﻩ ڪـــﺠــﺎ . . .
چگونه استـــ حال من…
با غمـــ ها می سازمــــ…
باکنایه ها می سوزمــــــــــ…
به آدم هایی که مرا شکستند لبخند می زنمـــــــــ…
لبخندی تـــلخـــــــ….
خــــــــــداونــــــــــــــــــــدا…
می شود بگویی کجای این دنیـــــــــــــا جای من استــــــــ… ؟؟
از تــــــــــــــو و دنـــیایی که آفـــــــــــریدی فقط
در اعماق زمینـــــ اندازه یه قـــــــبر فقط یک قبـــــــــــــــر…
در دور تـــــــــــرین نقطه جــــــهانــــ می خــــــــــــواهمـــــــــ
خــــــــدایـــــا خــــــسته ام
خــــــستهـــــــ…
ﺍﮔﺮ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻟﺒﺨــﻨـﺪ ،
ﻫﺮﮔﺮ ﺧــﺪﺍ ﺭﻭ ﺷـﮑﺮ ﻧـﻤﯽ ﮐﻨﯽ ...
ﺣـﻖ ﻧــﺪﺍﺭﯼ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺍﺷــﮑﯽ ،
ﺍﺯ ﺍﻭ ﮔـﻠﻪ ﻣﻨـﺪ ﺑﺎﺷــﯽ!