چرک نویس عزیزم

چرک نویس عزیزم

چرت های خودم و چرت های دوست داشتنی ام
چرک نویس عزیزم

چرک نویس عزیزم

چرت های خودم و چرت های دوست داشتنی ام

غمگینم



غمگینی آدم هایی که دوستشان دارم غمگینم میکند
گاهی دلم میخواهد با انگشتم گوشه لبشان را بالا ببرم شاید خنده یادشان بیاد
این که کاری از دستم بر
نمی آید
اینکه زورم به دنیا
نمی رسد تلخ است
خیلی
تلـــــــــــــــــــخ

تلخ ترین درد


میدونی تلـــــــــخ ترین درد چیه؟؟
تو بخـوای،
اونم بـــــخواد،
ولی دنــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــیا نخواد

تلخه


این ســــــخته؛

این خیلی تلــــــخه

که آدمای دورت نمیـفهمن چیه حــرفت!

تلخ میگذرد


تَلخ میگُذَرَد این روزهــــا..(!)

ک قرار است،

از او ..،

بــرای دِلَم یک انسان معمولی

بسازَم..(!)

چگونه استـــــ ـ ـ


چگونه استـــ حال من…

  با غمـــ ها می سازمــــ…

    باکنایه ها می سوزمــــــــــ…

      به آدم هایی که مرا شکستند لبخند می زنمـــــــــ…

        لبخندی تـــلخـــــــ….

          خــــــــــداونــــــــــــــــــــدا…

               می شود بگویی کجای این دنیـــــــــــــا جای من استــــــــ… ؟؟

          از تــــــــــــــو و دنـــیایی که آفـــــــــــریدی فقط

        در اعماق زمینـــــ اندازه یه قـــــــبر فقط یک قبـــــــــــــــر…

      در دور تـــــــــــرین نقطه جــــــهانــــ می خــــــــــــواهمـــــــــ

    خــــــــدایـــــا خــــــسته ام 

خــــــستهـــــــ…

خنده هایم


خنده هایم شکلاتی شده اند...

زیادی خالص...

تلخ تلخ...!!!


تلخ و شیرین


خوش به حال فرهاد!
که همه ی خاطرات تلخش،
شیرینه!

دردم

غمگینی آدم هایی ک دوستشان دارم،

غمگینم میکند...

گاهی دلم میخواهد با انگشتم،

گوشه لبشان را بالا ببرم،

شاید خنده یادشان بیاید!

اینکه کاری از دستم بر نمی آید،

اینکه زورم به دنیا نمیرسد،

تلخ است....

خیلی تلخ

محکوم

 ﻭﻗﺘﯽ…

ﻋﮑﺴﯽ ﺩﺭﻭﻥ ﺁﯾﻨﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ:

ﺗﻮ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﺤﮑﻮﻣﯽ ﺑﻪ ﻣﺎﺗﻢ …

ﻓﻘﻂ ﺁﯾﻨﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﻣﻦ ﭼﯿﻦ ﻫﺎﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﻡ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻧﻢ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ…

ﺗﻨﻬﺎ ﺁﯾﻨﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﻣﻦ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ…

ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻭ ﺭﻭﺯ ﭘﯿﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﻢ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ….

ﯾﮏ ﻏﻤﺒﺎﺩ ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺭﻩ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ…

ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻡ ﺑﺮﻕ ﻧﻮﻣﯿﺪﯼ ﺩﺍﺭﻧﺪ…

ﭼﻨﺪ ﺷﺒﯽ ﺍﺳﺖ ﮔﻠﻮﯾﻢ ﻋﺠﯿﺐ ﻣﯿﺴﻮﺯﺩ…

ﺗﺎﺭﻫﺎﯼ ﺻﻮﺗﯽ ﮔﻮﺵ ﻫﺎﯾﻢ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﻠﺦ ﺣﺴﺎﺳﻨﺪ…

ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ؟! ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ…

ﺭﺍﺳﺘﯽ ﺧﺪﺍ! ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺗﺎ ﺭﺧﺖ ﺳﭙﯿﺪ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺗﻦ ﭘﻮﺵ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﺍﻡ ﺷﻮﺩ؟ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻡ


کافه چی

کافه چی!

قهوه ام را شیرین کن!

آنروزها که تلخ میخوردم،روزگارم شیرین بود...