ﺑﺨﻮﺍﺏ ...
ﻭﻗﺘﯽ ﻓﺮﺩﺍ ﺻﺒﺢ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﯼ
ﺩﺭﺩ ﻫﺎﯾﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺭﺩﻫﺎﯼ ﺩﯾﺮﻭﺯﻧﺪ
ﺑﺨﻮﺍﺏ ﺗﺎ ﻏﻤﻬﺎﯾﺖ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﺨﻮﺍﺑﻨﺪ ...!
بــس کن ســاعت...
دیگر خــسته شدم...
آره مـن کـــم آوردم...خودم میـدونم که نیــست...
آنقـدر باصـدایت نبودنـش را بـه رخــم نکش...
ساﻋﺘـﻬﺎ ﺯﯾﺮ ﺩﻭﺵ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﻭ ﺑﻪ ﮐﺎﺷﯽ ﻫﺎﯼ ﺣﻤـﺎﻡ ﺧﯿﺮﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﯼ !
ﻏﺬﺍﯾـﺖ ﺭﺍ ﺳـﺮد ﻣﯿﺨﻮﺭﯼ !
ﻧﺎﻫـﺎﺭ ﺭﺍ ﻧـﺼﻔﻪ ﺷﺐ !
ﺻﺒـﺤﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺷـﺎﻡ!
ﻟﺒﺎﺳـﻬﺎﯾﺖ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺗـــﻮ ﻧﻤﯽ ﺁﯾﻨﺪ. ..
... ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻗﯿـﭽﯽ ﻣﯽ ﺯﻧﯽ !!
ﺳﺎﻋﺘـﻬﺎ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺁﻫـﻨﮓ ﺗﮑـﺮﺍﺭﯼ ﮔﻮﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ !
ﺷﺒـﻬﺎ ﻋﻼﻣﺖ ﺳﻮﺍﻟـﻬﺎﯼ ﺫﻫﻨﺖ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻤﺮﯼ ، ﺗﺎ ﺧﻮﺍﺑﺖ ﺑﺒﺮﺩ
ﺗﻨﻬـﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺁﺩﻣـﯽ ﻣﯿﺴﺎﺯﺩ ، ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺷﺒﯿﻪ ﺁﺩمــ ﻧﯿﺴﺖ ...
مطمعنم پیرزن بداخلاقی میشم،
پیرزنی که حوصله نوه هاشو نداره!
پیرزنی که همش میخواد تنها باشه
پیرزنی که تو کنج یه اتاق تاریک رو تخت دراز میکشه،
و خیره میشه به سقف
و ساعت ها بدون پلک زدن به خاطرات خوش یکی دو سال دوران جوونیش فکر میکنه!
چه ســوزناک میزند امـشب
عقربـه سـاعت
سـمفونی روزمـرگی ها را
به گـمانم او هـم خسـته است
خسـته از ایـن تکـرار
خسـته از مـن
خسـته از شـمارش ثانـیه هـای مثـل هم!
ساعــــــــــت هــــا را
بگـــــذارید بــــــخوابند
بیهـــــــــوده زیســـــــــــتن را
نیــــــــــاز به شــــــــــمارش نـــــــــیست