ﺁﺭﺍﻡ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﻡ . . .
ﻛﺎﺭ ﺍﺯ ﭼﺴﺐ ﻭ ﺑﺎﻧﺪ ﻭ ﭘﺎﻧﺴﻤﺎﻥ
ﮔﺬﺷﺘﻪ !
" ﺯﺧﻢ " ﺑﻪ ﺭﻭﺣﻢ ﺭﺳﯿﺪﻩ . . .
ﺧﺪﺍﯾﺎ! ﺗﺎ ﺧﺮﺧﺮﻩ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ؛
ﻣﺮﺳﯽ،
ﺩﯾﮕﻪ ﻣﯿﻞ ﻧﺪﺍﺭﻡ، ﺳﯿﺮﻡ . . .
ﻫﻤﯿﺸـﻪ ﻧﺸـﻮﻧﻪ ﯼ ﺗﻨــﺒﻠﯽ ﻧﯿــﺴﺖ
گاهـی ینـی ﺧﺴــﺘﻪ ﺍﻱ ﺍﺯ ﺯﻧــﺪﮔﻲ...
ﻧﻤﯽ ﺧـﻮﺍﯼ ﻗﺒـﻮﻝ ﮐُﻨـﯽ ﮐﻪ ﯾـﮏ ﺭﻭﺯ ﺩﯾـﮕﻪ ﺷـﺮﻭﻉ ﺷـﺪﻩ...
این روزا هــــــوا دو نفرس...
خوش به حال دو نفـره ها...
واقعا ما با این سـن کی وقت کردیم این همـه بدبخــت شیم؟...
این همه جمله های تلــخ....
این حال و احـوال تلخ...
چرا واقعــا؟؟؟
این مَن بودَم
که به مــرور زمـآن عـآدت کردم..
و بـآ این هـَمه،
چه اجبـآر سخـتی اســت،خــَنده...
و بـآور کنیــد که مـَن خوشحـالــَم!
ﻫﻤﻪ ﺯﻧﺪﮔﻴﻢ " ﺩﺭﺩ " ﺍﺳﺖ؛
ﺩﺭﺩ ...
ﻧﻤﻲ ﺩﺍﻧﻢ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﺭﺍ ﺩﺭﻙ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﻳﺎ ﻧﻪ؟
ﻭﻗﺘﻲ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ ﺩﺭﺩ،
ﺗﻮ ﺑﻪ ﺩﺭﺩﻱ ﻓﻜﺮ ﻧﻜﻦ ﻛﻪ ﺟﺴﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻜﺸﺪ ...
ﻧﻪ؛ ﺭﻭﺣﻢ ﺩﺭﺩ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ
دیروز اومده بود دیدنم با یه شاخه گل سرخ و لبخندی که همیشه آرزوشو داشتم
گریه کرد و گفت دلش برام تنگ شده ولی من فقط نگاش کردم… وقتی رفت…
سنگ قبرم از اشکاش خیس شده بود…!
ﮔﺎﻫﻲ ﻭﻗﺖ ﻫﺎ ﻧﻤﻲ ﺷﻮﺩ
ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺭﺍ ﺁﺳﺎﻥ ﮔﺮﻓﺖ
ﮔﺎﻫﻲ ﻭﻗﺖ ﻫﺎ ﺣﺘﻲ ﻧﻔﺲ ﮐﺸﻴﺪﻥ ﻫﻢ
ﺳﺨﺖ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ
ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻲ
ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻳﻲ ﻭ ﺑﺨﻮﺍﻫﻲ ﺍﺯ ﺷﻨﺎ ﻟﺬﺕ ﺑﺒﺮﻱ (!)